ادامه بده

+ خیلی وقت است فارسی تایپ نکرده‌ام. آنقدر می‌گذرد که برای تایپ همین چند کلمه چند دقیقه‌ است که درگیرم :)) شبیه کلاس اولی‌ها تک تک به حروف روی کیبورد نگاه میکنم و به حروف فارسی مپ‌شان می‌کنم. انگار نه انگار که یک وقتی ۱۰ سال پیش نفر اولی بودم که در کارگاه کامپیوتر امتحان تایپ را تمام کردم...ولی دوباره درست می‌شود. مثل همه‌ی چیزهایی که اول خوب نبودند ولی کم‌کم خوب شدند. مثل حرف‌های ساده‌ام که موقع شروع خوب نبودند و بعد کم‌کم برایم لذیذتر و لذیذتر شدند :دی+ بلاگفا هیچ تغییری نکرده نسبت به قبل! نه بهتر شده و نه بدتر. نمی‌دانم تیم فنی و پروداکت‌شان دقیقن چه‌کار می‌کنند :))البته نه که من خیلی عاشق تغییر باشم... وااااو من همچین چیزی گفتم؟! حقیقتن فکر نمی‌کردم روزی برسد که بگویم من عاشق تغییر نیستم. لعنت به عدد سن که قطعن یک عدد نیست :))) هرکه گفت یک عدد است بدانید که دوست شما نیست، یک دشمن است که می‌خواهد با غیر واقعی‌ترین حرف دنیا دلخوش‌تان کند. قطعن سن یک عدد نیست. عدد سن، عدد تکامل است، عدد تجربه. نمی‌گویم که آدم‌ها بعد از ۳۰ یا ۴۰ یا ۵۰ باید احساس پیری کنند، می‌گویم قطعن ۳۰ با ۲۰ و ۴۰ با ۳۰ متفاوت است. این تفاوت برای من هم قشنگ است و هم ناقشنگ! قشنگ از نظر اینکه یک چیزی در وجودم رشد کرده که از رشدش خیلی خوشحالم و آرزو می‌کردم آن چیز را ۱۰ سال پیش می‌داشتم. خیلی کلیشه‌ای بود، نه؟ تا وقتی خودت تجربه‌اش نکنی کلیشه است :)+ چرا دوباره شروع به نوشتن کردم؟ نمی‌دانم. تراپیستم بیشتر از یک سال است که بهم می‌گوید بنوووویس! لطفنننن! و این جمله‌ش را در پس ذهنم انبار کرده‌بودم و منتظر یک جرقه بودم که انگیزه‌اش ایجاد شود. امروز بود آن جرقه، چیز عجیب و غریبی هم نبود. یک کپشن قشنگ در ا ادامه بده...ادامه مطلب

+ دانشگاهِ روز پنجشنبه به شدت مکان مناسب و آرامی برای نوشتن سمینار، تفکر در آفرینش، صحبت کردن با خود، گوش دادن به آهنگ و تکان دادن سر با ضرباهنگ (نمی دونم از کجا آوردم این کلمه رو!!!!) و نوشتن وبلاگ است :) + در تمام عمرم ده ایستگاه درکه را بالا نرفته بودم... اینجاست که می فهمی کوه رفتن با بعضی ها مثل داغ کردن پشت دست است... به طوری که وقتی برمی گردی تا سه ساعت مدام با خودت تکرار می کنی: غلط کردم... دیگه باهاش کوه نمیرم :))  + من واقعن خیلی بابایی هستم... اصلن این را با وضوح فول اچ دی در خودم می بینم. + something keeps me holding on to nothing + هرچند علاقه ای به مایکروسافت ندارم (باشه باش ادامه بده...ادامه مطلب

+ اساسن آدمی نیستم که به اتفاقات روز جهان اهمیت خیلی زیادی بدهم. مثلن توی تقویمم یادداشت کنم که فلان روز فلان اتفاق در فلان نقطه ی جهان قرار است بیفتد یا فلان آدم می خواهد فلان کار را بکند. بیشتر ترجیح می دهم در پوسته ی خودم زندگی کنم. بین همه ی این ها، وقتی سدریک ویلانی مدال فیلدز را گرفت، سخنرانی هایش را که با آن لهجه ی با نمک فرانسوی اش حرف می زد و برایم سخت بود بفهمم چه می گوید، گوش دادم. وقتی میرزاخانی فیلدز گرفت، دوباره رفتم زندگی نامه اش را زیر و رو کردم و دنبال نقاط جالبش گشتم. حتی کتاب هایش را که یک زمانی می خواندم دوباره درآوردم و نگاه کردم. این با ادامه بده...ادامه مطلب

+ بعضی از جمعه ها برای یادآوری این اصل مهم است که "زندگی جای دیگری جاری است" و یا اینکه "اندکی صبر سحر نزدیک است". من به این مدل جمعه ها خیلی ایمان دارم :) + دومین بار در طول تاریخ درسی ام در دانشگاه است که از تمام شدن یک کلاس احساس ناراحتی می کنم! یعنی واقعععن ناراحت می شوم! خیلی زیاد :)) + بعضی از آدم ها هم هستند که وقتی صبرشان تمام می شود، نه داد و بیداد راه می اندازند، نه فحش و بد و بیراه می گویند، نه گریه می کنند و عالم و آدم را نفرین؛ فقط فراموش می کنند. + می گوید بریم نقش حامی را بازی کنیم در سخنرانی اش :))وقتی به چند سال پیش که با او به سخنرانی استاد بزرگ و پر ن ادامه بده...ادامه مطلب

+ همیشه برایم سوال بوده که ماه چه دارد که اینقدر زیباست؟ مگر ماه همان قمر غیر قابل حیات زمین نیست که نه نوری از خود دارد و نه جو؟ مگر گدازه های آتشفشانی نیستند که بخشی از سطحش را گرفته اند؟ مگر نه این که هر روز از سی دوم روز ماه شکلش عوض می شود و قیافه ای جدید به خود می گیرد؟ پس چه چیز خارق العاده ای دارد که وقتی به آسمان پر از ستاره ی شب نگاه می کنی هیچ ستاره ای به چشمت نمی آید ولی می توانی تا خود صبح به تماشای ماه بنشینی؟ و حتی هر شب همین کار را تکرار کنی و خسته هم نشوی؟ مگر این ماه چه دارد که این قدر برترش کرده از همه ی آسمانی ها؟ و من هر بار با نگاه کردن به آ ادامه بده...ادامه مطلب

+ صبح جمعه ای در آزمایشگاه! این هفته قشنگ حس geek بودن پیدا کرده ام :)) واقعن دلم می خواهد از صبح تا شب در آزمایشگاه بمانم! + اصلن قدرت نه گفتن به دلم را ندارم! + مامان و بابا رسیدند تهران. بعد از نیم ساعت من هم رسیدم خانه و در حالی که حدس می زدم الان بابا دارد تراس را آب پاشی می کند و وسایلش را جابه جا، دقیقن با همین صحنه رو به رو شدم!!! + فلفل هایی که بادمجان شدند! :))) من بیشتر از خود ماجرا، از مدل تعریف کردن مامان و بابا خنده ام گرفته بود! اصلن یک طوری با تعجب می گفتند «آقا! ما فلفل کاشتیم، یهو دیدیم بادمجون درومد!» که من نقش زمین شده بودم! + دیگر گولش را نمی خورم. + از ادامه بده...ادامه مطلب

+ بعد از رکوردهای متعددی که در گوش کردن به یک آهنگ به صورت پیوسته و چندین ساعته داشتم، این بار نوبت if I had you از Adam Lambert بود. یک آهنگ خیلی قدیمی و نوستالژی که یکهو دوباره یادم آمد! اگر بیت آهنگ را درک کنی، واقعن نمی توانی جلوی خودت را بگیری که با ضرب های محکم نرقصی و با فریاد سر دادن آن را نخوانی! + اولین ارائه ی تزم به صورت بسیار خوبی پیش رفت :) انگار هرچه می گذرد حس صمیمیت بیشتری با دکتر ر. پیدا می کنم و این واقعن خوب است که می توانم خیلی راحت از او درباره ی تجربه های زندگی خودش بپرسم و راهنمایی بگیرم یا درباره ی فرمول های پیچیده ی ریاضیاتی باهم بحث کنیم. واقعن ادامه بده...ادامه مطلب

+ با دقت و چشمانی که تا جایی که ممکن بود باز شده بودند، میخکوب شده بودم تا ببینم پاشیدن اسید توی چشم پاشا را نشان می دهد یا نه. بعد که دیدم مریم گفت: "بخشیدم" ، خیالم راحت شد و آمدم بزنم به شانه ی فروغ که "نریخت، نریخت اسید رو!" که دیدم فروغ وجود ندارد :)) بعد نگاه کردم دیدم صندلی کناریم خالی است. گفتم "فروغ؟"، دیدم از زیر صندلی در حالی که دست هایش را گرفته جلوی صورتش بلند شد و آمد بالا :))) گفتم: "چرا رفتی زیر صندلی؟!"، گفت: "ترسیدم اسید رو بریزه تو چشمم، طاقتش رو نداشتم!" =))))))وسط سینما زدم زیر خنده با این دوست خل تر از خودم :)) + رفتیم ادکلن بخریم. از یک مغازه ی پاساژ ک ادامه بده...ادامه مطلب

+ اصلن من دلم می خواهد همین طوری هی هر روز با تو لجبازی کنم. هی بگویم باشد برای یک روز دیگر. و هی در دلم بدانم که آن روز دیگر قرار نیست بیاید.اصلن دلم می خواهد با تو هم لجبازی کنم. هی بگویم بیا سه شنبه حرف بزنیم. هی بگویم نشد. بیا جمعه حرف بزنیم. دلم می خواهد انتقام اینکه شش سال است که نیستی را با لجبازی از تو بگیرم. دلم می خواهد با تو هم لجبازی کنم. ساعت هشت و نیم شب به زور بکشانمت بیرون تا حرف بزنی و من گوش بدهم. و وقتی می گویی باید فردا پروژه تحویل بدهی، کوتاه نیایم و لجبازی کنم.دلم می خواهد با تو هم لجبازی کنم. بگویم بیا برویم بیرون اما حوصله نداشته باشی. ولی ادامه بده...ادامه مطلب

+ اصلن بگذار صاف توی چشم هایت نگاه کند و بگوید "واقعن اگه فرصت خیانت داشتی، خیانت نمیکردی؟! تو یه بازنده ای!". به رویت خودت نیاور که سه بار کلمه ی بازنده را توی چشم هایت فریاد کرد... حتی بگذار بعد از 8 ماه که تو را می شناسد، برگردد و بگوید "ببینم! نکنه همه اش خالی بندی بود؟". اصلن به روی خودت نیاور... بگذار حتی با عصبانیت جواب بدهد که "واقعن به خاطر کنکور داداشت نمیخوای امسال اپلای کنی؟! تو یه احمقی!". آرام باش و به روی خودت نیاور. حتی اجازه بده که وقتی ماهی یکبار می آید، فقط یکی دو روز در کنارت بماند. ناراحت می شوی؟ دلت تنگ می شوی؟ عیبش چیست؟ به روی خودت نیاور. بگذ ادامه بده...ادامه مطلب